وقتی شعله آتش فقر اقتصاد خانواده، در کهگیلویه و بویراحمد ، دامن جنگلهای زاگرس را می گیرد

پیک ملت،  حسین آریانفر؛  وقتی شعله آتش فقر اقتصاد خانواده، در کهگیلویه و بویراحمد ، دامن جنگلهای زاگرس را می گیرد.

امروز، و با چشمهای خود ، دیدم که چگونه شعله آتش فقر اقتصاد خانواده جنگلهای زیبای دامنه های زاگرس را در مسیر یاسوج به سیسخت به آتش کشید، امشب با اندوه فراوان گواه افتادن شعله های آتش فقر فرهنگی ناشی از فقر اقتصادی بر جان درختان کهنسال و زبان بسته زاگرس بودم، امشب دیدم که چگونه در جای جای دامنه زیبای دنا شعله های اتش چون مشعل های لشکر تیمور بر تارک این دامنه ها خود نمایی میکرد.

آری پایان شهریور است و فصل رسیدن میوه های جنگلی، و بانوانی که از سر نداری به دل کوه و جنگل میزنند تا شاید با برداشت اندکی از این میوه ها و فروش آن در کوچه و بازار نان شبی برای فرزندانشان بگیرند.

بانوانی که از تنگدستی، در اندیشه خاموش کردن آتشی که برای دم کردن چای برافروخته اند هم نیستند ، و در ذهنشان هم نمیگنجد که چه بسا آتش فقر فرهنگی برگرفته از تنگدستی، جان بلوط ها را، جان سنجاب ها را ، جان پرندگان جنگلی و جان زاگرس را میگیرد.
گناه آتش پایان شهریور که به جان زاگرس میافتد تنها بر گرده خانواده های تنگدست استان نیست، کوتاهی از صدا و سیمای استان، آموزش و پرورش، سازمان جنگلها و مراتع، سازمان منابع طبیعی، راه و ترابری، و حتی انهایی که در کوچه و بازار میوه ها و گیاهان جنگلی را از فروشندگان این محصولات میخرند، بوده و هست.
اینکه یک استان یک هلی کوپتر آتشنشان ندارد، گناهی نا بخشودنیست که نخست دامن همه مسئولان و نمایندگان استانی و سپس دولت را میگیرد.
اینکه سازمان جنگلداری و منابع طبیعی یا نمیداند و یا در توانش نیست که در هر کیلومتر از راه های پیوسته به جنگلها، تابلویی با تصویر و متن آتش نیافروزید، کارگذارد، گناهی نابخشودنیست.
اینکه صدا و سیما و تلوزیون استان نمیخواهد و یا نمیتواند که بخش ناآگاه جامعه را از زیان بزرگی که پس از سوختن جنگلها به سرزمین میرسد، اگاه کند، گناهی نا بخشودنیست.
اینکه سازمان راه و ترابری در برافراشتن تابلو های آتش نیفروزید برای سازمان جنگلها و مراتع روشنگری نکرده است گناهی نابخشودنیست.
اینکه آموزش و پرورش استان بجای تکلیف های سنگین، به دانش آموزان نیاموخته است که همیار جنگلبانان و محیط بانان باشند، گناهی نابخشودنیست.
و اینکه من و ما و همه آنهایی که دستی بر قلم دارند ، نگهداشت و پشتیبانی جنگلهای زاگرس را در اولویتهای پایانی خود قرار داده ایم، گناهیست بس بزرگتر.
آری امشب جنگلهای زاگرس با مشعل های نادانی و ناگاهی برافروخته و افتاده به تن و جان درختان بلوط، از همیشه روشنتر و فروزان تر بود، امشب نه سنجاب ها جای خواب داشتند ، نه پرندگان جنگلی چشم خواب.
امیدی به باردهی درختان بلوط و زالزالک برای سالهای پسین ، برای بانوانی که به امید این درختان به دل کوه میزدند، هم نیست ، ما همه سوگوار سوختن بلوط ها و زالزالک های دنا و سیسختیم،

بیایید همگی برای داغ تن سوخته دنا و مرگ کبوتر ها رخت سیاه برتن کنیم.
بیست و هشتم شهریور ۴۰۲