در سوگ دموکراسی / حضور و نقش آفرینی زنان در عرصه ی سیاسی ومدنی از ویژگیهای دموکراسی

مطلبی را که می خوانید، از سر مطالب ارسالی مخاطبین به این پایگاه خبری است، و این پایگاه خبری تمام یا قسمتی از مطلب را رد یا تایید نمی کند. لذا ، شما مخاطبین می توانید با ارسال نظرات خود آن را نقد یا تایید کنید .

یادداشت ارسالی :

به گزارش پیک ملت ، سهیلا نیک اقبالی فعال سیاسی اجتماعی و عضوشورای مرکزی جمعیت زنان مسلمان نواندیش در یاداشتی نوشت :

همگان نیک میدانیم که دمکراسی به معنای حکومت مردم بر مردم هست. که اولین بار این نوع حکومت دریونان باستان حدود ۲۶۰۰ سال پیشتر توسط شخصی بنام پریکلس پایه ریزی شد ،مردم درمیدان شهر جمع میشدند وبرای سرنوشت سیاسی خود تصمیم میگرفتند.
مهمترین شاخصه های حکومتهای دموکراتیک رعایت حقوق اساسی مردم هست. دراین جامعه ی دموکرات، حکومت حقوق مدنی مردم را احترام می نهد. مردم میتوانند ازطریق نهادهای مدنی که خود تشکیل میدهند، به خواسته های دموکراتیکشان برسند.
دراین جامعه مردم جدای از مذهب، قومیت، نگاه سیاسی و جنسیت از حقوق برابر برخوردار هستند.
دومین ومهمترین ویژگی یک جامعه ی دموکرات ، وجود انتخابات آزاد براساس سلایق مختلف میباشد.
دمکراسی شکلی ازحکومت هست که حداکثر مردم در اداره امور کشور دخیل هستند.
سازمان ملل در شعار جدید خود برای نوع نظامهای سیاسی ازدمکراسی تعریفی ارائه میکند« یکم رهبری قوی ومعتقد به دمکراسی
دوم جامعه ی مدنی تقویت شده
سوم قدرتمند شدن زنان وقانونمداری»
دریک جامعه ی مبتنی بر دمکراسی همه ی افراد از هرجنس ،هر نژاد وهر نوع تفکر میتوانند وارد چرخه ی انتخابات شوند.
درکشورمان ایران طبق پژوهشهای صورت گرفته ونوشته های پدر علم تاریخ( هرودوت) قبل از ورود اعراب به ایران حکومتها دارای روح دمکراسی بودند ،چه دولت – شهرهایی که درزمان مادها درایران وجود داشت وچه مجالس قانونگذاری زمان اشکانیان که درمورد امور جامعه تصمیم میگرفتند دارای وجوه دموکراسی بودند.
تا صد سال پیشتر ،نوع حکومتها درایران بیشتر به شکل طایفه سالاری وقوم وخویشی بوده. فرهنگ سیاسی حاکم برایران تک گفتار واقتدار گرا بوده است. وانسان ایرانی همیشه به چشم رعیت دیده میشدند.
ایرانیان با انقلاب مشروطه تلاش کردند تا از ظل پادشاه خارج شوند وزیر سایه ی قانون قرارگیرند.
مردم کم کم درک کردند که وجود پادشاه درکشور روح دمکراسی را خدشه دار میسازد.
بنابرین به سمت جمهوری متمایل شدند.
بعداز پیروزی انقلاب ۵۷ تمامی مردم از همه ی سلایق سیاسی وحزبی به جمهوریت نظام رای آری دادند.
واین مشارکت همگانی بارقه ی امیدی بود برای وجود دمکراسی درایران.
استقرار نظام دمکراتیک یکی از خواسته های اساسی بخش زیادی از نیروهای مدرن واصلاح طلب دریکصد سال اخیر بوده است. اما شوربختانه موانعی بر سرراه بوده وهست که این روند را کند یا بطور کلی ازبین میبرد..
در دوره کنونی نیز مهمترین خواست رفورمیستها حاکمیت قانون ، انتخابات سالم با وجود همه ی سلایق ووجود نهادهای مستقل از حکومت جهت تصمیم گیریست.
اصلاح طلبان حقیقی جامعه امروز نیز به دنبال رسیدن به این وجوه مهم دموکراسیند.
یکی از ویژگیهای مهم دمکراسی حضور ونقش آفرینی زنان در عرصه ی سیاسی ومدنی هست.
ولی باز هم شوربختانه نهادهای اصلی تصمیم گیر درجامعه ی امروز ایران عاری از حضور زنان دراین نهادها هست، بنابرین باز هم یکی از وجوه مهم دمکراسی که سازمان ملل نیز بران تاکید دارد نادیده گرفته شده است. هرچه به این چشم انداز دمکراسی درایران نگاه میکنم راهی بس طولانی ودشوار باید طی شود.
مهمترین ویژگی جمهوریت درایران میبایست وجود دمکراسی ازطریق احترام به تمامی سلایق باشد.
اما نهادی مکمل مانند شورای نگهبان چه در دوره های قبل وچه این دوره انتخابات بیشتر، تیغ رد صلاحیت خودرا تیز نموده واین یعنی زدن گردن نحیف دمکراسی.
گرچه مجلس دوره ی دهم ضعفهای زیادی داشت که یکی از ضعفهایش را در «به توپ بسته شدن مجلس »درجریان گرانی بنزین وسکوت نمایندگانش جز انگشت شماری دیدیم، ولی نمایندگانی دراین مجلس حضور داشتند که بازبان بی زبانی مشکلات واشکالات عدیده ی این مملکت را بیان میکردند و میبینیم همان حق گویان نیز زبانشان بریده شد.
ویا کاندیداهایی درصحنه حضور داشتند که میتوانستند با انتخابشان ذره ای از امید به بار نشستن دمکراسی درایران را به ارمغان بیاورند ولی بازهم نتوانستند ازین فیلتر عبور کنند
دراین دوره با رد گسترده کاندیداهای جناح اصلاح طلب عملا کشور به سمت انتخابات فرمایشی وانتصابات پیش خواهد رفت که این مورد خود ضربه های سهمگینی به وضعیت موجود وارد خواهد کرد.
گفتیم یکی از وجوه مهم دموکراسی حضور متخصصان از هر سلیقه ی سیاسی وحزبی جهت کاندیداتوری انتخابات هست ،ولی میبینیم این وجه مهم نادیده گرفته میشود وجالب اینجاست همه ی این احزاب مجوز فعالیت از وزارت کشور دارند.
گرچه امید به دمکراسی نیم بندی وجود داشت ولی نهادهای یکسویه نگر ومخالف وجود سلایق متعدد همان نیم دمکراسی راهم به زانو درآوردند.
اینک آگاهان وروشنفکران جامعه درسوگ دمکراسی درایران به عزا نشسته اند.
سهیلا نیک اقبالی
فعال سیاسی اجتماعی
عضوشورای مرکزی جمعیت زنان مسلمان نواندیش